68 yılının kasım ayında vizyona çıktığı Paris Otomobil Fuarı’dan bugüne 21 ayrı ülkede üretim lisansı alındı. Fuarın ardından aldığı tepkiler çok etikeleyiciydi: Konforlu iç mekan, kendine özgü tasarım, performans ve yakıt ekonomisi. Bu otomobil hepsini bir araya getirmişti.
Renault 12 firma içinde 117 kod ismiyle anılıyordu. ’65 yılında Renault 8 ve Renault 16 arasındaki boşluğu dolduracak yeni bir model yaratılması adına ortaya atıldı. Fransız kurmayların mühendislerinden istekleri çok netti: Maliyeti ekonomik, fazla maliyetli olmayan, iç mekanı geniş, bagajı bulunan ve küçük motor taşıyan bir otomobil yaratın! Bu otomobilin diğer misyonu da dünya otomobili olası, Fransa dışında da satılmalıydı.
Otomobilin tasarımı konusunda Renault 16’dan fazlasıyla etkilenildi. Buna rağmen teknolojileri arasında ciddi farklılıklar vardı. Boylamasına yerleştirilmiş motoru, hemen arkasına yerleştirilmiş kompakt boyutlardaki aktarma organları ve önden çekişli yapısıyla farkını ortaya koymaya başladı.
Teknolojisi takdir edildi
İç mekan yapısı da oldukça basitti. Vites kolu kokpitin hiçbir bölgesiyle temas etmiyordu. El freni yine çıplak yapısıyla dikkat çekiyordu. Rijit arka aks ve dört tekerlekteki bağımsız süspansiyon sistemiyle yol tutuş kabiliyeti de etkileyiciydi.
Aracın öncelikle L ve TL (donanımı zengin) olarak tanımlanan donanım versiyonları satışa sunuldu. Her iki modelde de 1289 cc hacmindeki 54 HP’lik güç sunan motor bulunuyordu. ’70 yılında seriye vagon model katıldı. Aynı yıl tamamı alüminyumdan üretilen 1565 cc hacmindeki benzinli motor tanıtıldı. Bu motoru serinin performans modeli olarak tanımlanan Gordini taşıyacaktı. Gordini, güçlendirilmiş krank mili, çift karbüratör ağzına, beş ileri vitese, hava kanallı ön disk frenlere ve arka disk frenlere sahipti. 185 km/s gibi o zaman için yüksek sayılabilecek hızlara tırmanabiliyordu. Sadece, mavi renkte ve gövdesi üzerinde çift beyaz şeritle satıldı. ’72 yılında TS, ‘73’te TR gibi donanım versiyonları satışa sunuldu.
Bunun yanı sıra TR versiyonun da direksiyon üzerinden otomatik şanzıman standart olarak bulunuyordu. Renualt 12 ’75 yılında ciddi bir makyaj geçirdi. Yeni ızgara, farlar, stop grubu ve kokpit günün ihtiyaçları doğrulutusunda otomobile monte edildi.
Renault 12 Amerika pazarı da dahil olmak üzere pekçok ülkede satıldı. Arjantin, Brezilya, Kolobiya, Türkiye, Romanya gibi ülkeler Fransa’dan sonra üretimi üstlendiler. ‘70’li yılların sonunda Renault 18 nedeniyle bantlara veda etmek zorunda kaldı. Unutmadan, son Renault 12 üretimini Türkiye gerçekleştirdi.
Yorum Gönder